آتش نشانی هوشمند
کشف دیرهنگام حریقها یکی از مشکلات حوادث آتش سوزی است. برای راهحل اینگونه مشکلات تنها ساختن ایستگاههای متعدد، جوابگو نیست و دادههای هوشمند و بهروز و آدرسهای دقیق در سریعتر انجام شدن عملیات بسیار حائز اهمیت است. مکانهای خطرپذیر، نیاز جدی به نصب و راهاندازی سیستمهای هوشمند اعلام حریق دارند و ارتقای سطح ایمنی مستلزم آن است که سیستمهای اعلام حریق به سازمان آتشنشانی متصل باشند و آتشنشانی هم از موقعیت وقوع این حریق آگاهی پیدا کند. سیستمهای اعلام حریق هشداری است و نیاز به سیستم هوشمند و جامع اطفای حریق میباشد تا در لحظه اقدام مناسبی را برای جلوگیری از گسترش حریق انجام دهد. در کشور ما به مردم گفته میشود که پس از وقوع حریق بلافاصله با آتشنشانی تماس بگیرند، اما اگر سیستم اعلام حریق به سازمان آتشنشانی متصل باشد و آتشنشانی هم از موقعیت وقوع این حریق آگاهی پیدا کند؛ در این شرایط مرحله تماس شهروند با آتشنشانی حذف میشود و همان پنل یا چراغی که در ستاد مرکزی آتشنشانی روشن میشود، موقعیت وقوع حریق را مشخص میکند.
اینترنت اشیا فرصت خوبی را برای ساخت سیستمی قدرتمند در هوشمندسازی اعلان حریق و پیشگیری و مدیریت حوادث و بلایای طبیعی ارائه میدهد. با استفاده از شناسایی فرکانس رادیویی و توان بالای شبکه حسگرهای بیسیم و تلفن همراه، میتوان برنامههای مربوط به منطقه آتش را کنترل نمود. هدف پلتفرم ابری اینترنت اشیا در هوشمندسازی اعلان حریق این است که ارتباطات مختلف در شبکههای مرتبط با آتش را متصل نماید. با استفاده از اینترنت اشیا امکان کنترل و نظارت لحظهای وضعیت حسگرهای تشخیص دود فراهم میشود. بهاینترتیب میتوان بهصورت لحظهای از وقوع آتشسوزی و محل دقیق آن در هر بخش از ساختمان مطلع شد و این مسئله را به سازمانهای امدادی اطلاع داد.اینترنت اشیا نمیتواند جلوی وقوع بلایا را بگیرد، اما میتواند به شناسایی خطرات تهدیدکننده، هشدار به مقامات در مراحل اولیه و کمک به نجات افراد آسیبدیده کمک کند. حسگرهای اینترنت اشیا میتوانند دادهها را در مورد موارد حوادث طبیعی شناسایی نمایند و هشدارهای اولیه ارسال کنند. این دادهها به مدیران شهری اجازه میدهد تا تعمیرات را در اولویت قرار دهند و از تعمیر و نگهداری پیشگیرانه استفاده کنند و دستگاههای متصل مستقر در ساختمانها، پلها، جادهها و سایر زیرساختها نیز میتوانند برای ارائه هشدارها و بهبود ارتباطات استفاده شوند.
“آتش نشانی هوشمند”

هوش مصنوعی در آتش نشانی
یک سیستم هوش مصنوعی میتواند اطلاعات را در مورد موقعیتهای اورژانسی جمعآوری کرده و تیم امدادگران را هدایت نماید.

گجت های هوشمند
حسگرها در یونیفرمهای امدادگران طراحی میشود تا دادهها را تحلیل کرده و اطلاعات مربوطه را به اعضای تیم ارسال کند.

هوشمندسازی آتشنشانی
دادهها و اطلاعات به صورت یکپارچه در مورد حوادث و وقایع قبل از اعزام نیروهای آتش نشانی در آختیار آنان قرار خواهد گرفت.

ماشینهای هوشمند آتش نشانی
تمامی تجهیزات موجود در ماشینهای آتش نشانی هوشمند شده و لوکیشن دقیق خودرو و تجهیزات مشخص میشود.

سیستم اعلام حریق
پس از شناسایی آتشسوزی، یک سیگنال هشدار صوتی یا دیداری منتشر میشود.و بسته به نوع طراحی سیستم، عملگرها فعال میشوند.

ابزارهای هوشمند
امکان دسترسی از راه دور به سیستمهای اعلام حریق و نظارت مستقیم بر تعمیر و نگهداری تجهیزات با اینترنت اشیا میسرمیشود.
سیستم اعلام حریق زنگ هشداری است که سیگنالهایی را از آلارمهای مختلف سنسورها دریافت و این موارد را ارزیابی میکند و سپس اقدامات مناسب را انجام میدهد. طیف گستردهای از فناوریهای مختلف را میتوان برای تشخیص آتشسوزی استفاده نمود. متداولترین سیستم اعلام حریق دتکتورهای دود و دما هستند. دلیل اصلی استفاده از سیستمهای اعلام حریق، تشخیص وقوع آتشسوزی در مرحله بسیار اولیه حتی بدون حضور انسان است و بنابراین سریعاً اقدامات مناسب را باید انجام داد. پس از شناسایی آتشسوزی، یک سیگنال هشدار صوتی یا دیداری (آژیر و چراغ چشمکزن) منتشر میشود. بسته به نوع طراحی سیستم، میتوان به آتشنشانی نیز هشدار داد یا میتوان سیستم خاموشکننده اتوماتیک را فعال نمود. بهطورکلی هر سیستم اعلام حریق از بخشهای زیر تشکیل شده است:
- مرکز کنترل اعلام حریق: وظیفه کنترل ورودیها و خروجیها را بر عهده دارد.
- تجهیزات ورودی: نظیر انواع دتکتورهای دود، حرارت، گاز، شعله، شستی اعلام حریق و غیره
- انواع تجهیزات هشداردهنده: نظیر آژیر اعلام حریق، فلاشر و غیره
- منبع تغذیه: وظیفه تأمین انرژی الکتریکی سیستم را در طول دوره فعالیتش بر عهده دارد
یک سیستم هوش مصنوعی میتواند اطلاعات را در مورد موقعیتهای اورژانسی جمعآوری کرده و تیم امدادگران را هدایت کند. این سیستم که با اینترنت اشیا ادغام میشود، برای اتصال به دستگاههای پوشیدنی و حسگرها در یونیفرمهای امدادگران طراحی میشود تا دادهها را تحلیل کرده و اطلاعات مربوطه را به اعضای تیم برای افزایش آگاهی موقعیتی ارسال کند. موقعیت هر امدادگر توسط جی.پی.اس یا دستگاههای دیگر مانند کفش موقعیتیاب دیجیتالی قابلپیگیری است و حسگرهای درون لباس امدادگران میتوانند تمرکز مواد شیمیایی خطرناک و گازهای موجود در هوا را به همراه دمای مناطق مختلف ساختمان تشخیص دهند. از سوی دیگر، تصاویر ماهوارهای موقعیت میتوانند به تیم در شناسایی مسیرشان کمک کنند. در نهایت همه این اطلاعات از طریق تلفن همراه یا نمایشگرهای بالاسری به امدادگران انتقال مییابد. برای این کار مقادیر زیادی از داده باید بیدرنگ پردازش شوند که برای کاربر انسانی ممکن نیست اما سیستم مبتنی بر رایانش ابری میتواند آن را انجام دهد. همچنین این سیستم میتواند با گذشت زمان به یادگیری پرداخته و با دقت بیشتری در مورد سوانح آینده پیشبینی و توصیه کند. تعیین گرمای اتاقها، وجود مواد شیمیایی و نوع آن، تشخیص گازهای خطرناک، تهیه تصاویر ماهوارهای از یک مکان و بسیاری موارد دیگر از ویژگیهای این سیستم است.
میتوان حسگرهایی را در نقاطی مانند پوتین یا جیب روی بازوی لباس آتشنشانان قرار داد و مادامی که آتشنشان حرکت میکند جریان الکتریکی تولید کند. این حسگرها با مجهز شدن به یک نانو آنتن، قادر خواهند بود به طور مداوم به تیم بیرون از محل عملیات سیگنال بفرستد. اگر حملکننده این حسگر زمینگیر و به مدت طولانی متوقف شود، جریان و همچنین سیگنال نیز متوقف خواهد شد. این مسئله تیم عملیات را از وقوع یک حادثه باخبر میکند و آنها میتوانند به کمک آتشنشان گرفتار شده بشتابند. آتشنشانان با استفاده از تکنولوژیهای مرتبط با اینترنت در لباس یا کلاه ایمنی خود میتوانند به اطلاعاتی مهم ازجمله سطح اکسیژن، ضربان قلب، علائم حیاتی و دمای محلی که شخص گرفتار در آن قرار دارد دست پیدا کنند. همچنین با استفاده از این فناوریهای پوشیدنی، آتشنشانان نیز میتوانند در حوادث و آتشسوزیهای گسترده بهراحتی یکدیگر را پیدا کنند و از سنسور حرارتی یا دوربینهای آن بهره ببرند. افزون بر این که این حسگرها قابلیت شارژ شدن با کابل USB را نیز دارند.
شاید هیچگاه نتوانیم جلوی طوفان یا زمینلرزه و این قبیل حوادث را بگیریم اما هشدارهای اولیه و مدیریت مؤثر در برابر بلایای طبیعی دستکم میتواند به کاهش ویرانی و حفظ جان تعداد بیشتری از انسانها کمک کند. در حال حاضر سنسورهای کمهزینه، شبکههای دوربرد و هوش مصنوعی در جهان وجود دارند که میتوانند در اصلاح مدلهای پیشبینی و مدیریت حوادث طبیعی در هر مرحله بهتر کمک کنند. سیستمهای اطلاعاتی در بحرانهای محیط زیستی باید دادههای موردنیاز خود را به کمک حسگرها وکنترلکنندههای محیطی به دست آورند؛ بنابراین یک ارتباط بسیار نزدیکبین سیستمهای اطلاعاتی و اینترنت اشیا وجود دارد. با قراردادن استراتژیک شبکههای سنسور در نقاط کلیدی مانند اطراف مکانهای که بسیاری از طوفانها در آن محل رخ میدهد یا در جنگلهای مستعد آتشسوزی، میتوانیم از دادههای بهروز برای بررسی وضعیت نقاط محلی در حین حوادث استفاده کنیم. اینترنت اشیا با کمک سنسورهای محیطی میزان آب موجود در سدها و رودخانهها را اندازهگیری میکند. سپس به کمک شبکههای اینترنت هشدارهای لازم را به مراکز مدیریت بحران ارسال میکند.